Day 93 - 105
Door: Bas
Blijf op de hoogte en volg Bas
24 April 2014 | Indonesië, Kuta
Dag 93 donderdag 03-04 Tan 'a lot'
Ik had vrij weinig zijn om weer de hele dag binnen te zitten, en voelde me al een stuk beter dus heb een scooter gehuurd. Eigenlijk zomaar een beetje rondgereden. Wat foto's gemaakt onderweg, want als ik niet met genoeg foto's thuiskom kom ik het huis niet in denk ik. Eind van de dag nog naar de Tannah Lot tempel geweest, een tempel die je alleen met eb kan bezoeken omdat hij half in de zeg ligt. Opzich wel mooi, alleen jammer dat je er met duizenden andere staat en dat er weet ik hoeveel winkeltjes en restaurantjes omheen gebouwd zijn. S'avonds weer een bak rijst in de supermarkt gekocht en in de magnetron opgewarmd, net zoals de laatste dagen. M'n geld is echt bijns op dus het is de laatste weken alleen water, brood en rijst haha. Achja die laatste 2 weken hou ik dat wel vol.
Dag 94 vrijdag 04-04
Vandaag had ik nog een dagje de scooter, dus had het plan om de Goa Lawah tempel (beter bekend als 'The bat cave') te bekijken. Na een hele tocht door onder andere de mooie omgeving van Ubud kom ik aan bij de tempel. Ik ben verplicht een sarong te dragen, een soort van doek om m'n middel. Deze proberen ze al op honderd meter van de ingang te verkopen maar kan er ook gewoon eentje lenen bij de ingang. Het is grotendeels een beetje hetzelfde als de tempels die ik al gezien heb, op een kleine grot na. Je kan niet in de grot, en dat was ik eigenlijk ook niet van plan want er hangen duizenden vleermuizen aan het plafon die heel de grot onder gescheten hebben. Na een kwartiertje heb ik het wel weer gezien en ga ik terug richting Kuta. Ik moet nog haasten want het is half 4 en om 5 uur sluit het kantoor waar mijn paspoort klaar ligt met m'n verlengde visum. Gelukkig rijden de scooters hier flink door en kan ik bij ieder stoplicht mooi tussen de auto's door naar voren glippen. Om 10 voor 5 kom ik het kantoor binnen. Ik zeg ik kom m'n paspoort ophalen, B. Baaten. Ik zie ze verschrikt kijken en ze beginnen in het Indonesisch tegen elkaar te discussiëren. Ik kan dan wel geen woord Indonesisch, maar het is mij wel duidelijk dat ze het gewoon vergeten zijn. Ze zeggen iets van: ja de gene die de handtekening moest zetten was ziek vandaag dus je visum is woensdag klaar. Toen werd ik me toch kwaad! Ik zei luister, jullie hebben mijn email dus als er iets was zou ik dat horen. Ik had m'n email natuurlijk niet gecheckt maar wist dat ze niks hadden gestuurd. Ook zei ik dat ik al allemaal vervoer had geboekt en dat ik m'n paspoort vandaag moet hebben. Eigenlijk was ik toch pas van plan zondag te vertrekken maar dat hoeven hun niet te weten. Het kantoor waar m'n paspoort is dicht, dus ik besef dat hoe boos ik ook wordt, eerder als maandag ga ik hem nooit krijgen. Uiteindelijk krijg ik het voor elkaar dat hij maandag middag klaar is om 16.30 en ik krijg iets van 20 euro terug, dat was het maximale wat ze konden doen. Nou in principe is er niet heel veel aan de hand, als hij maar wel echt maandag klaar is!
Dag 95 zaterdag 05-04
Na een middagje strand ga ik m'n vervoer zien te regelen van Kuta naar Java, richting de Bromo vulkaan. Ik heb van verschillende mensen gehoord dat op eigen houtje die kant opgaan heel lang kan gaan duren en dat je niet veel duurder uit bent dan dat je met een minibusje gaat. Omdat ik maar een week heb voor heel Java lijkt me dit wel het slimste. Na wat prijzen te vergelijken en wat af te dingen vind ik een ticket voor een mooi prijsje richting Probolinggo, een stadje op 50 km van de vulkaan. Het busje komt me alleen wel maandag tussen 17.00 en 18.00 ophalen, dus er mag niks mis gaan dit keer met m'n paspoort. Hoewel ik denk niet dat ze nu nog het lef hebben om het weer te vergeten haha. S'avonds ga ik nog even naar het strand en maak een hoop foto's van de ongelooflijk mooie zonsondergang.
Dag 96 zondag 06-04
S'middags nog even (misschien wel voor de laatste keer deze reis) aan het strand gelegen. Wat grappig is, is dat er nu al voor ongeveer de 10e keer hier in Indonesië meisjes/vrouwen vragen of ze op de foto mogen met me haha. Ik weet niet of het Indische meisjes zijn of uit een ander Aziatisch land, weet ook niet waarom ze het willen. Maar wel grappig natuurlijk. Ik zeg meestal 'yes, only 5 dollar' en dan kijken ze me verbaast aan. Sarcasme kennen ze hier niet zo goed haha. S'avonds ga ik nog naar een barretje waar ik 2 weken geleden Ajax heb gekeken en die gezellige gast muziek speelde. Helaas zenden ze vanavond geen Ajax uit, en de zanger is er ook niet dus ga maar weer richting m'n kamer.
Dag 97 maandag 07-04
Ik kan heel goed opschieten met de eigenaar van m'n accommodatie en ik mag van hem in m'n kamer blijven tot ik om 5 uur weg moet. Niet dat ik van plan ben de hele dag binnen te blijven, maar kan ik in ieder geval m'n spullen op m'n kamer laten. Hoor trouwens dat er vannacht alweer is ingebroken op een kamer. Tijdens m'n gehele reis heb ik dit echt al meer als tien keer van mensen gehoord. Ik laat daarom altijd het licht aan als ik s'avonds weg ga, zodat ze denken dat ik op m'n kamer ben. S'middags ga ik voor de laatste keer nog even Kuta in en loop ik langs het strand. Ook plan ik alvast een beetje mijn laatste week want nu heb ik in ieder geval redelijk internet op m'n kamer. Om 16.30 zou ik m'n paspoort op moeten kunnen halen met m'n verlengde visum. Om 17.00 moet ik klaar staan bij het pullman resort omdat ik daar wordt opgehaald, dus dit keer mag er niks meer mis gaan met m'n paspoort. Gelukkig ligt hij netjes klaar en krijg ik ook nog wat geld retour. Om 17.00 natuurlijk nog geen busje, had ik ook niet verwacht. Maar vermaak me opzich goed dat uurtje want er komt een gezellige pinda bij me zitten om wat te ouwehoeren. Als hij er om 18.15 nog niet is ga ik toch maar richting de office waar ik m'n ticket heb gekocht om te vragen hoe het zit. Ja sorry, sorry hij is er over een half uur. Nou uiteindelijk was hij er dus om 19.30. Op richting Probolinggo, een stadje op 50 kilometer van de bromo vulkaan. Ik had verwacht tussen andere toeristen te zitten, maar alleen maar locals. Nu begrijp ik ook waarom ik om 02.00 s'nachts in Probolinggo aankom. Ik zit in een busje vol Indo's die naar Surabaya moeten, een grote stad nog verderop. Die komen natuurlijk mooi s'ochtends aan en kunnen gelijk aan de gang, en ik word midden ergens in de nacht in Probolinggo gedropt. Als we net in het busje zitten krijg iets in m'n handen gedrukt wat op de kartonnen verpakking van een BigMac lijkt, zou niet verkeerd zijn dacht ik nog! Maarnee, geen BigMac maar een heel klein 'bakje' water, een cake en nootjes. Nou wel leuk zo'n snack onderweg, hadden ze me niet verteld! Even later komen we bij een simpel restaurantje aan en krijg ik iets van een kaartje in m'n handen gedrukt. Dacht dat een of andere flyer was en wilde het al bijna weg gooien, maar toen zag ik dat de rest het inleverde en er eten voor kreeg! Nou ja waarom ook niet?!
Dag 98 dinsdag 08-04
Echt slapen in het busje lukt niet, ofja eigenlijk totaal niet. Uiteraard zijn we er niet om 2 uur s'nachts, maar om 4 uur. Wat me eigenlijk nog helemaal niet tegenvalt! Ik heb eigenlijk alleen helemaal geen zin om voor die paar uurtjes nog een accommodatie te betalen. Ik kon er trouwens ook helemaal geen vinden, niks toeristisch te bekennen! De hostels en hotels zitten blijkbaar allemaal op 5/10 kilometer van de vulkaan. Gelukkig is er wel nog een manneke met een scooter wakker, die me wel wilt brengen. In eerste instantie dacht ik, bij brengt me richting de vulkaan en dan vind ik daar wel een kamer. Dan kan ik morgen de vulkaan beklimmen. Onderweg zat ik te denken, kan natuurlijk ook gewoon doorgaan en de Bromo gelijk beklimmen! Dan heb ik meer tijd voor de rest van Java, en dat scheelt me de kosten van de accommodatie. Echt lekker is het niet achterop de scooter, want door het gewicht van m'n backpack flikker ik steeds bijna van de scooter en moet ik me echt heel erg goed vasthouden. Onderweg wisselt hij nog een keer van scooter bij een maat van hm die hij daarvoor midden in de nacht wakker maakt. Uiteindelijk begrijp ik wel waarom, met dat roestig ding van hm was hij never nooit die stijle stukken opgekomen! Aangekomen bij de bromo wil hij er natuurlijk vandoor, maar zegt als je ff wacht rij ik ook mee terug! Eerst moet ik een stuk omhoog door het stoffige zand van de vulkaan, en het laatste stuk is een lange trap. Ik heb m'n grote backpack op m'n rug en m'n rugzak op m'n buik dus niet echt lekker om een vulkaan mee te beklimmen. Maar na ff flink doorstappen kom ik bovenaan de krater. Echt heel indrukwekkend om zoiets te zien, af en toe komt er een flinke witte rookpluim uit de vulkaan. In de omgeving rondom de bromo zijn nog 3 vulkanen te zien, waarvan 1 net als de bromo nog actief is. Als ik het gezien heb loop ik weer naar beneden. M'n chauffeurtje loopt nog te schooien om een pakje sigaretten bij me, maar hij krijgt helemaal niks. Vind het maar een chagrijnig ventje en moest al omgerekend 6 euro betalen voor de rit, afdingen lukte al niet bij hm en ik had ook weinig keus. Toen we weer op de scooter stapte om terug te gaan zei hij dat hij ook 100.000 rupia (6euro) wilde voor de terugweg. Wat een onzin, hij moet terug! Ik deed net alsof ik heb niet begreep en zei van rij nou maar, komt goed. Ik denk als hij weet dat ik dat niet ga betalen rijdt hij zonder mij weg. Als hij me eenmaal terug heeft gebracht kan hij me niks meer maken. Nou eenmaal terug wilde hij natuurlijk 200.000 ipv 100.000. Ik zei sorry vriend maar dit hadden we zo afgesproken en als je een woordje Engels zou kunnen had je het begrepen. Nou hij werd echt helemaal gek kreeg volgens mij alle Indonesische scheldwoorden naar m'n hoofd, vond het wel grappig eigenlijk. In Probolinggo had ik vrij snel een bus ticket naar de volgende bestemming: Yogyakarta. Onderweg zat er een Indisch vrouwtje naast me continue tegen me aan te lukken, op zich wel gezellig maar werd er wel een beetje moe van na een paar uur. Uiteindelijk kwamen we om 23.00 aan ipv 18.00. Dewi, het Indische vrouwtje van 34 (die mij ook zoiets schatte, maar dat zal wel komen omdat m'n scheerapparaat 3 weken geleden kapot is gegaan) zou wel helpen met het vinden van een accommodatie voor mij en een groep van 4 Polen. Ik zei al, dat hoeft allemaal niet ik vind wel wat maar ze wilde het perse doen. De vier Polen hadden al snel wat gevonden maar dat was voor mij te duur, dus ik ging met Dewi en een andere Indo verder zoeken. Uiteindelijk vond ik wat, en na een nacht door te hebben gehaald en het vele reizen had ik wel zin om lekker te gaan slapen. Dew heeft echter andere plannen, ze vraagt of ze nog ff met me wilt praten en loopt mee m'n kamer in. Ja zegt ze, ik heb je geholpen met het zoeken van een kamer maar het is nu te laat voor me om nog naar huis te gaan dus wil hier slapen. Daar had ik dus echt geen zin in! Dat zei ik dus ook, maar ik moest er niks speciaals bij denken maar ze smeekte om te blijven. Ja sorry dat gaat niet gebeuren. Ik zei al dat je niet hoefde te helpen, en je moet niet doen alsof je nu nergens terecht kan want als ik er niet bij was was je ook gewoon naar huis gegaan. Nou na 10 minuten aandringen gaf ze het gelukkig op en kon ik eindelijk gaan slapen.
Dag 99 woensdag 09-04
Rond half 10 stond ik op en na het ontbijt wilde ik een scooter gaan huren om de Borobudur te bezoeken, een van de 'highlights' van Indonesië volgens veel websites. Nou de gast waar ik de scooter huurde wilde eerst dat ik nog ff naar z'n atelier ging kijken met z'n 'batik' schilderijtjes. Een manier van schilderen met was. Na een kwartiertje gedaan te hebben alsof ik z'n spul mooi vond, ging ik er weer vandoor. Op naar borubodur, zo'n 50 kilometer van Yogjakarta. Eigenlijk gaan de meeste er met een busje naartoe maar goedkoper was het om een scooter te huren, en vind het wel lekker om zelf te rijden. Aangekomen hoor ik dat de tickets omgerekend 15 euro kosten, en 7,50 voor studenten. Erg duur voor Indonesische begrippen! Ik krijg het niet voor elkaar om als student binnen te komen, nouja hopelijk is het de moeite waard! Nou niet echt dus. Opzich een leuk tempeltje, maar is dit nou echt een van de highlights van Indonesië? Na de Ankor Wat tempels is weet ik wel dat het dat niet snel zal overtreffen, maar vind dit toch een beetje tegenvallen. Terug aangekomen in Yogjakarta loopt ik nog wat door de stad en langs de kraampjes van het toeristische gedeelte Malioboro. Als ik wat ga eten bij een kraampje op straat raak ik nog in gesprek met een meisje die net begonnen is aan haar reis. Na het eten gaan we nog wat drinken maar we maken het niet laat want ze gaat morgen alweer om 5.00 richting Borobudur, hahah zij liever dan ik! Voor ik ga slapen jaag ik nog wat Feyenoorders uit m'n kamer en kruipt er een schorpioen uit m'n broek die op de grond lag, lekkerrr!
Dag 100 donderdag 10-04
Ik sta om 07.00 op om te ontbijten, en om 08.00 vertrek ik richting Pandangaran. Ofja het word uiteindelijk natuurlijk half 9'voor we vertrekken. Het schijnt dat er daar mooie stranden zijn en natuurpark wat 'The green Cannon' heet, dat wil ik wel zien! De tip kreeg ik van m'n broer die enkele jaren geleden in Indonesië is geweest samen met z'n vriendin uit Indonesië. Ze verraste me ook ongelooflijk door geld over te maken om nog wat leuks mee te gaan doen tijdens m'n laatste week. Had natuurlijk niet gehoeven, maar wel ongelooflijk lief en daardoor kon ik het nog veroorloven om naar de green canyon te gaan! Aangekomen in Pandangaran kom ik er snel achter dat dit totaal niet te vergelijken is met bijvoorbeeld Bali. Er zijn wel wat restaurantjes en hotels maar allemaal heel beperkt, hou er wel van! Ik vind gelijk een hostel met een hoop andere backpackers en ook veel Nederlanders. Ik boek alvast de tour voor morgen want ik heb gehoord dat het wel echt aan te raden is om met een gids te gaan. Als ik s'avonds terug loop naar het hostel zie ik dat er een futsal zaal is tegenover het hostel. Futsal is eigenlijk gewoon zaalvoetbal en dat word hier veel meer gedaan dan op een groot veld. Als ik binnen ga kijken zijn ze aan de warming up bezig voor de wedstrijd die zo gaat beginnen. Ze vragen of ik mee wil doen, hmm dat wil ik eigenlijk wel alleen sta daar op m'n slippers. Ik zeg dat ik me ff snel om ga kleden en schoenen aantrek en dan gelijk eraan kom! M'n team wint met 9-3, ik maak 5 goals en geef 2 assists. Valt me niet tegen, het is bij mij eigenlijk meestal of helemaal niks of bijna alles lukt. Nou vandaag lukte dus bijna alles! Ze roepen de hele tijd yeahh nice mister Bas haha. Na de wedstrijd zweet ik me helemaal kapot en is het tijd voor een koude douche. Maak het niet laat want morgen gaan we op tijd richting de Green Canyon en de Green Valley.
Dag 101 vrijdag 11-04
We gaan s'ochtends met een groepje van 7 naar de Green Canyon. Ze hebben scooters geregeld dus ik mag zelf rijden, met een Nederlands meisje achterop. Eerst gaan we ergens kijken waar ze aan het trainen zijn voor een duivenwedstrijd van morgen. Er worden steeds een aantal mannetjes duiven achter op een brommer in een kooi meegenomen naar een plek 2 kilometer verderop. Dan moeten ze zo snel mogelijk naar het vrouwtje vliegen. Ondertussen staan er een paar gasten met het vrouwtje in hun handen heel hard beschreeuwen en het vrouwtje door de lucht te zwaaien in de hoop dat het mannetje het ziet en naar beneden komt. Het ziet er niet echt diervriendelijk uit maar op zich wel weer komisch. We gaan weer verder over de zandpaden en door de jungle tot we bij de Green Valley aankomen. We lopen ongeveer 20 minuten door de jungle en gaan dan bij een waterval het water in. 'Bodyraftend' gaan we met de stroming van de rivier mee. Af en toe moeten we van een waterval springen en we zijn nog een grot in gezwommen, echt heel gaaf! Ondertussen zijn er nog wat plekken waar we van een meter of 6 het water in kunnen springen en touwen waarmee ik m'n Tarzan kant kan laten spreken haha. Na ongeveer een uurtje of 2 komen we weer bij het beginpunt aan en staat de lunch klaar. Na de lunch gaan we naar de Green Canyon. Het is ongeveer een uurtje op de scooter, ben wel blij dat we met een gids zijn geweest want ik weet niet of ik dit allemaal had kunnen vinden dwars door de jungle en de weilanden door. Bij de Green Canyon aangekomen moeten we eerst een stuk met de boot. Dan komen we aan bij een gedeelte van de rivier wat gelegen ligt tussen de enorme rotsen, en waar af en toe een waterval naar beneden komt. Stukje voor stukje komen we verder tegen de stroming in van de rivier. Als we niet meer verder kunnen laten we ons met de flinke stroming weer terug voeren. Op de stenen langs de rivier zitten echt duizenden mini krabbetjes en als je een steen vastpakt zit binnen een mum van tijd heel je arm onder de krabbetjes. Terug aangekomen bij de boot varen we terug en pakken de scooter terug richting Pandangaran. Ondertussen is het alweer donker als aankomen. We gaan even wat eten samen bij een tentje aan de straat. De gids van vandaag kan eindelijk mijn vraag beantwoorden waar ik al weken mee zit. Waarom hebben de meeste katten hier geen staart? Of op z'n hoogst een stompje. Het blijkt genetisch bepaald te zijn, dus ze worden gelukkig niet afgehakt en in de soep geflikkerd. Althans, als ik hm kan geloven. S'avonds gaan we met z'n alle wat drinken in het hostel en een van de 2 gidsen van vandaag heeft z'n gitaar meegenomen. Uiteindelijk gaan we ook nog even naar een barretje aan het strand maar door de vermoeiende dag en de warmte tikte de drank zo hard aan dat ik daar eigenlijk niet veel meer details van kan geven.
Dag 102 zaterdag 12-04
Met een hoop koppijn sta ik om half 12 op. Om 12 uur moet ik uitchecken dus heb m'n tas al gepakt maar ik blijf nog wel de middag hier. Om drie uur ga ik met de twee Nederlandse meisjes surfen. Voor hun is het het de eerste keer dus ze krijgen les, van dezelfde gast als die er gister bij was. Ik huur gewoon het board voor twee uurtjes. Ik merk alleen al snel dat m'n balans ver te zoeken is na gister en m'n board is ook veel kleiner dan die op Bali, dus ik lig uiteindelijk meer in het water dan dat ik op het board sta. Achja we zijn lekker bezig geweest en het was gezellig! Terug gekomen in het hostel kleed ik me om en is het tijd om richting de bus terminal te gaan. Het is een minuutje of 20 lopen naar de bus terminal. Ik gooi nog ff een nasi goreng naar binnen en om 19.00 zit ik in de bus voor de rit naar Jakarta. Slapen onderweg zit er niet in want de hele nacht staat de Indische MTV aan met het geluid vol open.
Dag 103 zondag 13-04 Jakarta
Ik dacht dus mooi een nachtbus te pakken om zo een hostel overnachting te besparen, en dan rond een uurtje of 7 in Jakarta aan te komen. Alle bussen en treinen zijn tot nu toe te laat aangekomen, nu kom ik al om 4.30 in Jakarta aan! Ik zie ook op Google maps dat ik echt nog tientallen kilometers van het gedeelte af ben waar ik heen wilde. Een gedeelte waar veel backpackers komen. Een gast komt naar me toe en vraagt me waar ik heen moet. Hij zegt dat best lastig uit te leggen is hoe ik er moet komen dus hij wilt wel met me mee! Is dit er nou weer eentje die geld wilt verdienen of iemand die me gewoon wilt helpen? Ik weet het niet, ik zeg dat het niet perse hoeft maar hij wilt me graag helpen zegt ie. Nou als dat zo is, top! Eerst zitten we met 12 man opgepropt achter in een busje. Na 20 minuten stappen we uit, moeten we een stukje lopen en pakken we daarna een trein, of tram. In ieder geval iets wat op een rails rijdt. Tijdens de rit verteld hij dat hij soldaat is en dat ik echt nog een keer naar noord Sumatra moet, waar hij oorspronkelijk vandaag komt. Hij laat wat filmpjes op youtube zien van de omgeving waar z'n familie woont, ziet er mooi uit! Uiteindelijk komen we bij de straat uit waar ik moet zijn, met een hoop hostels. Ik bedank hem, we wisselen nog even ons email adres uit en ik ga opzoek naar een hostel. Na een uurtje zoeken heb ik er eentje gevonden, waar ik direct in kan! Lekker, kan dus toch nog fftjes slapen! Rond 11 uur sta ik op en ga ik de stad in. Heb denk ik wel 5 uur lang rondgelopen. Ben onderweg ongeveer 25 keer gevraagd of ze op de foto mochten met me. Geen idee waarom, maar dat vinden ze hier heel leuk blijkbaar! Vooral bij het oude Batavia, een gedeelte waar de Nederlandse invloeden nog goed te zien zijn. Daar voelde ik me een beetje een popster haha. Heb anderhalf uur lang met mensen foto's gemaakt en interviews gegeven aan studenten. Die moesten dat blijkbaar van school en ik was zo goed als de enige westerling op het plein, dus ik moest er aan geloven! Achja wel leuk, zeker als ik die kinderen ermee kan helpen. Ik krijg ook nog een blikje Heineken van een paar ouders van de kinderen, die zo blij waren dat ik ze wilde helpen haha. Begin van de avond kom ik weer terug bij m'n hostel aan. Ik besluit nog even naar de kapper te gaan voor ik naar huis ga, is in Nederland toch stukken duurder. Ik heb eerder deze reis iets van 3 euro moeten betalen voor een knipbeurt, dit keer 70 cent haha! Het is nog best spannend want hij spreekt geen woord Engels, volgens mij was hij nog banger dan ik om wat fout te doen. Na het eten ga ik in een barretje Ajax kijken, die wel winnen maar vandaag nog geen kampioen weten te worden.
Dag 104 maandag 14-04 Jakarta
Ik slaap tot half 12 uit, omdat ik om 12 uur moet uitchecken. Voor de laatste keer prop ik alles in m'n backpack. Ik ga nog even de stad in. Ik bezoek de 'Monas', het nationaal monument. Het is een hele hoge toren waar je naar boven kunt met een lift. Bovenaan heb je een mooi uitzicht over de stad, hoewel de stad verder niet heel bijzonder is. Na de Monas ga ik nog naar een grote moskee. Het is de grootste moskee van zuid oost Azië, het lijkt net een flatgebouw met een koepel erop! Ik krijg een rondleiding in een of andere jurk en beantwoord weer een hoop vragen van scholieren. Na de moskee ga ik weer richting het hostel waar ik me in de lobby moet zien te vermaken. Nadat ik letterlijk aangevallen word door alle muggen, ga ik maar eventjes wat eten en daarna al richting het vliegveld. Eerst met de tuktuk naar een bushalte, en daarna nog een uur met de bus. Rond half 8 s'avonds kom ik op het vliegveld aan, terwijl ik pas om half 8 s'ochtends vlieg! Nouja hier is in ieder geval airco, stinkt het niet zo en de kans ietsjes kleiner dat al m'n spullen beroofd worden. Na lang, heel lang wachten kan ik eindelijk de douane door. Op m'n visum stond nog dat je in het geval van drugshandel de doodstraf krijgt, dus had voor de zekerheid wel nog even m'n backpack binnenstebuiten gekeerd.
Dag 105 dinsdag 15-04
Eenmaal in het vliegtuig zit ik tussen een paar burka's, en verder eigenlijk niet heel veel meer! Het vliegtuig is nog niet eens voor de helft gevuld. De stewardessen komen een praatje maken over m'n reis en brengen me constant bier en wijn. En niet 1, nee 2 flessen of blikjes per keer haha. Uiteindelijk komen ze ook nog champagne brengen omdat het de laatste dag van m'n reis is. Was een filmpje aan het kijken op het scherm voor me, maar halverwege een keer in slaap gevallen en werd pas wakker toen we in Dubai gingen landen. In Dubai hoefde ik dit keer gelukkig maar 3 uurtjes te wachten. Het vliegtuig uit, met de trein naar de andere kant van het vliegveld en daar weer inchecken voor de vlucht naar Düsseldorf. Tijdens die laatste 7 uurtjes heb ik nog wat filmpjes gekeken en rond kwart voor 8 landde ik in Duitsland! M'n backpack kwam er natuurlijk als allerlaatste uit, dus na ruim een half uur wachten kon ik eindelijk naar buiten. Denk je daar je ouders te zien, staan Martijn en Kenny haar met een groot spandoek! Huh? Dat had ik echt niet verwacht haha. Dacht eigenlijk dat het een miscommunicatie was en dat m'n vader en moeder er ook ergens stonden te wachten, maar in de auto terug hoorde ik dus dat het allemaal afgesproken werk was! Na een uurtje reden we weer Uden in, toch wel apart na 3,5 maand weer in de vertrouwde omgeving. Moeders stond al buiten op de uitkijk toen we aankwamen, na een flinke knuffel liep ik naar binnen. Ik doe de kamerdeur open en schrok me helemaal kapot! Heel de kamer vol met m'n vrienden! Dat was echt het aller allerlaatste wat ik had verwacht. Dat was wel echt geweldig om zo thuis te komen. Later kwam papa ook nog ff langs, en na een gezellig avondje kon ik eindelijk weer naar m'n eigen bedje.
Dankjewel allemaal die mijn blog gelezen heeft! Vond het echt heel leuk om te horen dat jullie m'n reisverhalen vanuit thuis volgden!
Bas
Ik had vrij weinig zijn om weer de hele dag binnen te zitten, en voelde me al een stuk beter dus heb een scooter gehuurd. Eigenlijk zomaar een beetje rondgereden. Wat foto's gemaakt onderweg, want als ik niet met genoeg foto's thuiskom kom ik het huis niet in denk ik. Eind van de dag nog naar de Tannah Lot tempel geweest, een tempel die je alleen met eb kan bezoeken omdat hij half in de zeg ligt. Opzich wel mooi, alleen jammer dat je er met duizenden andere staat en dat er weet ik hoeveel winkeltjes en restaurantjes omheen gebouwd zijn. S'avonds weer een bak rijst in de supermarkt gekocht en in de magnetron opgewarmd, net zoals de laatste dagen. M'n geld is echt bijns op dus het is de laatste weken alleen water, brood en rijst haha. Achja die laatste 2 weken hou ik dat wel vol.
Dag 94 vrijdag 04-04
Vandaag had ik nog een dagje de scooter, dus had het plan om de Goa Lawah tempel (beter bekend als 'The bat cave') te bekijken. Na een hele tocht door onder andere de mooie omgeving van Ubud kom ik aan bij de tempel. Ik ben verplicht een sarong te dragen, een soort van doek om m'n middel. Deze proberen ze al op honderd meter van de ingang te verkopen maar kan er ook gewoon eentje lenen bij de ingang. Het is grotendeels een beetje hetzelfde als de tempels die ik al gezien heb, op een kleine grot na. Je kan niet in de grot, en dat was ik eigenlijk ook niet van plan want er hangen duizenden vleermuizen aan het plafon die heel de grot onder gescheten hebben. Na een kwartiertje heb ik het wel weer gezien en ga ik terug richting Kuta. Ik moet nog haasten want het is half 4 en om 5 uur sluit het kantoor waar mijn paspoort klaar ligt met m'n verlengde visum. Gelukkig rijden de scooters hier flink door en kan ik bij ieder stoplicht mooi tussen de auto's door naar voren glippen. Om 10 voor 5 kom ik het kantoor binnen. Ik zeg ik kom m'n paspoort ophalen, B. Baaten. Ik zie ze verschrikt kijken en ze beginnen in het Indonesisch tegen elkaar te discussiëren. Ik kan dan wel geen woord Indonesisch, maar het is mij wel duidelijk dat ze het gewoon vergeten zijn. Ze zeggen iets van: ja de gene die de handtekening moest zetten was ziek vandaag dus je visum is woensdag klaar. Toen werd ik me toch kwaad! Ik zei luister, jullie hebben mijn email dus als er iets was zou ik dat horen. Ik had m'n email natuurlijk niet gecheckt maar wist dat ze niks hadden gestuurd. Ook zei ik dat ik al allemaal vervoer had geboekt en dat ik m'n paspoort vandaag moet hebben. Eigenlijk was ik toch pas van plan zondag te vertrekken maar dat hoeven hun niet te weten. Het kantoor waar m'n paspoort is dicht, dus ik besef dat hoe boos ik ook wordt, eerder als maandag ga ik hem nooit krijgen. Uiteindelijk krijg ik het voor elkaar dat hij maandag middag klaar is om 16.30 en ik krijg iets van 20 euro terug, dat was het maximale wat ze konden doen. Nou in principe is er niet heel veel aan de hand, als hij maar wel echt maandag klaar is!
Dag 95 zaterdag 05-04
Na een middagje strand ga ik m'n vervoer zien te regelen van Kuta naar Java, richting de Bromo vulkaan. Ik heb van verschillende mensen gehoord dat op eigen houtje die kant opgaan heel lang kan gaan duren en dat je niet veel duurder uit bent dan dat je met een minibusje gaat. Omdat ik maar een week heb voor heel Java lijkt me dit wel het slimste. Na wat prijzen te vergelijken en wat af te dingen vind ik een ticket voor een mooi prijsje richting Probolinggo, een stadje op 50 km van de vulkaan. Het busje komt me alleen wel maandag tussen 17.00 en 18.00 ophalen, dus er mag niks mis gaan dit keer met m'n paspoort. Hoewel ik denk niet dat ze nu nog het lef hebben om het weer te vergeten haha. S'avonds ga ik nog even naar het strand en maak een hoop foto's van de ongelooflijk mooie zonsondergang.
Dag 96 zondag 06-04
S'middags nog even (misschien wel voor de laatste keer deze reis) aan het strand gelegen. Wat grappig is, is dat er nu al voor ongeveer de 10e keer hier in Indonesië meisjes/vrouwen vragen of ze op de foto mogen met me haha. Ik weet niet of het Indische meisjes zijn of uit een ander Aziatisch land, weet ook niet waarom ze het willen. Maar wel grappig natuurlijk. Ik zeg meestal 'yes, only 5 dollar' en dan kijken ze me verbaast aan. Sarcasme kennen ze hier niet zo goed haha. S'avonds ga ik nog naar een barretje waar ik 2 weken geleden Ajax heb gekeken en die gezellige gast muziek speelde. Helaas zenden ze vanavond geen Ajax uit, en de zanger is er ook niet dus ga maar weer richting m'n kamer.
Dag 97 maandag 07-04
Ik kan heel goed opschieten met de eigenaar van m'n accommodatie en ik mag van hem in m'n kamer blijven tot ik om 5 uur weg moet. Niet dat ik van plan ben de hele dag binnen te blijven, maar kan ik in ieder geval m'n spullen op m'n kamer laten. Hoor trouwens dat er vannacht alweer is ingebroken op een kamer. Tijdens m'n gehele reis heb ik dit echt al meer als tien keer van mensen gehoord. Ik laat daarom altijd het licht aan als ik s'avonds weg ga, zodat ze denken dat ik op m'n kamer ben. S'middags ga ik voor de laatste keer nog even Kuta in en loop ik langs het strand. Ook plan ik alvast een beetje mijn laatste week want nu heb ik in ieder geval redelijk internet op m'n kamer. Om 16.30 zou ik m'n paspoort op moeten kunnen halen met m'n verlengde visum. Om 17.00 moet ik klaar staan bij het pullman resort omdat ik daar wordt opgehaald, dus dit keer mag er niks meer mis gaan met m'n paspoort. Gelukkig ligt hij netjes klaar en krijg ik ook nog wat geld retour. Om 17.00 natuurlijk nog geen busje, had ik ook niet verwacht. Maar vermaak me opzich goed dat uurtje want er komt een gezellige pinda bij me zitten om wat te ouwehoeren. Als hij er om 18.15 nog niet is ga ik toch maar richting de office waar ik m'n ticket heb gekocht om te vragen hoe het zit. Ja sorry, sorry hij is er over een half uur. Nou uiteindelijk was hij er dus om 19.30. Op richting Probolinggo, een stadje op 50 kilometer van de bromo vulkaan. Ik had verwacht tussen andere toeristen te zitten, maar alleen maar locals. Nu begrijp ik ook waarom ik om 02.00 s'nachts in Probolinggo aankom. Ik zit in een busje vol Indo's die naar Surabaya moeten, een grote stad nog verderop. Die komen natuurlijk mooi s'ochtends aan en kunnen gelijk aan de gang, en ik word midden ergens in de nacht in Probolinggo gedropt. Als we net in het busje zitten krijg iets in m'n handen gedrukt wat op de kartonnen verpakking van een BigMac lijkt, zou niet verkeerd zijn dacht ik nog! Maarnee, geen BigMac maar een heel klein 'bakje' water, een cake en nootjes. Nou wel leuk zo'n snack onderweg, hadden ze me niet verteld! Even later komen we bij een simpel restaurantje aan en krijg ik iets van een kaartje in m'n handen gedrukt. Dacht dat een of andere flyer was en wilde het al bijna weg gooien, maar toen zag ik dat de rest het inleverde en er eten voor kreeg! Nou ja waarom ook niet?!
Dag 98 dinsdag 08-04
Echt slapen in het busje lukt niet, ofja eigenlijk totaal niet. Uiteraard zijn we er niet om 2 uur s'nachts, maar om 4 uur. Wat me eigenlijk nog helemaal niet tegenvalt! Ik heb eigenlijk alleen helemaal geen zin om voor die paar uurtjes nog een accommodatie te betalen. Ik kon er trouwens ook helemaal geen vinden, niks toeristisch te bekennen! De hostels en hotels zitten blijkbaar allemaal op 5/10 kilometer van de vulkaan. Gelukkig is er wel nog een manneke met een scooter wakker, die me wel wilt brengen. In eerste instantie dacht ik, bij brengt me richting de vulkaan en dan vind ik daar wel een kamer. Dan kan ik morgen de vulkaan beklimmen. Onderweg zat ik te denken, kan natuurlijk ook gewoon doorgaan en de Bromo gelijk beklimmen! Dan heb ik meer tijd voor de rest van Java, en dat scheelt me de kosten van de accommodatie. Echt lekker is het niet achterop de scooter, want door het gewicht van m'n backpack flikker ik steeds bijna van de scooter en moet ik me echt heel erg goed vasthouden. Onderweg wisselt hij nog een keer van scooter bij een maat van hm die hij daarvoor midden in de nacht wakker maakt. Uiteindelijk begrijp ik wel waarom, met dat roestig ding van hm was hij never nooit die stijle stukken opgekomen! Aangekomen bij de bromo wil hij er natuurlijk vandoor, maar zegt als je ff wacht rij ik ook mee terug! Eerst moet ik een stuk omhoog door het stoffige zand van de vulkaan, en het laatste stuk is een lange trap. Ik heb m'n grote backpack op m'n rug en m'n rugzak op m'n buik dus niet echt lekker om een vulkaan mee te beklimmen. Maar na ff flink doorstappen kom ik bovenaan de krater. Echt heel indrukwekkend om zoiets te zien, af en toe komt er een flinke witte rookpluim uit de vulkaan. In de omgeving rondom de bromo zijn nog 3 vulkanen te zien, waarvan 1 net als de bromo nog actief is. Als ik het gezien heb loop ik weer naar beneden. M'n chauffeurtje loopt nog te schooien om een pakje sigaretten bij me, maar hij krijgt helemaal niks. Vind het maar een chagrijnig ventje en moest al omgerekend 6 euro betalen voor de rit, afdingen lukte al niet bij hm en ik had ook weinig keus. Toen we weer op de scooter stapte om terug te gaan zei hij dat hij ook 100.000 rupia (6euro) wilde voor de terugweg. Wat een onzin, hij moet terug! Ik deed net alsof ik heb niet begreep en zei van rij nou maar, komt goed. Ik denk als hij weet dat ik dat niet ga betalen rijdt hij zonder mij weg. Als hij me eenmaal terug heeft gebracht kan hij me niks meer maken. Nou eenmaal terug wilde hij natuurlijk 200.000 ipv 100.000. Ik zei sorry vriend maar dit hadden we zo afgesproken en als je een woordje Engels zou kunnen had je het begrepen. Nou hij werd echt helemaal gek kreeg volgens mij alle Indonesische scheldwoorden naar m'n hoofd, vond het wel grappig eigenlijk. In Probolinggo had ik vrij snel een bus ticket naar de volgende bestemming: Yogyakarta. Onderweg zat er een Indisch vrouwtje naast me continue tegen me aan te lukken, op zich wel gezellig maar werd er wel een beetje moe van na een paar uur. Uiteindelijk kwamen we om 23.00 aan ipv 18.00. Dewi, het Indische vrouwtje van 34 (die mij ook zoiets schatte, maar dat zal wel komen omdat m'n scheerapparaat 3 weken geleden kapot is gegaan) zou wel helpen met het vinden van een accommodatie voor mij en een groep van 4 Polen. Ik zei al, dat hoeft allemaal niet ik vind wel wat maar ze wilde het perse doen. De vier Polen hadden al snel wat gevonden maar dat was voor mij te duur, dus ik ging met Dewi en een andere Indo verder zoeken. Uiteindelijk vond ik wat, en na een nacht door te hebben gehaald en het vele reizen had ik wel zin om lekker te gaan slapen. Dew heeft echter andere plannen, ze vraagt of ze nog ff met me wilt praten en loopt mee m'n kamer in. Ja zegt ze, ik heb je geholpen met het zoeken van een kamer maar het is nu te laat voor me om nog naar huis te gaan dus wil hier slapen. Daar had ik dus echt geen zin in! Dat zei ik dus ook, maar ik moest er niks speciaals bij denken maar ze smeekte om te blijven. Ja sorry dat gaat niet gebeuren. Ik zei al dat je niet hoefde te helpen, en je moet niet doen alsof je nu nergens terecht kan want als ik er niet bij was was je ook gewoon naar huis gegaan. Nou na 10 minuten aandringen gaf ze het gelukkig op en kon ik eindelijk gaan slapen.
Dag 99 woensdag 09-04
Rond half 10 stond ik op en na het ontbijt wilde ik een scooter gaan huren om de Borobudur te bezoeken, een van de 'highlights' van Indonesië volgens veel websites. Nou de gast waar ik de scooter huurde wilde eerst dat ik nog ff naar z'n atelier ging kijken met z'n 'batik' schilderijtjes. Een manier van schilderen met was. Na een kwartiertje gedaan te hebben alsof ik z'n spul mooi vond, ging ik er weer vandoor. Op naar borubodur, zo'n 50 kilometer van Yogjakarta. Eigenlijk gaan de meeste er met een busje naartoe maar goedkoper was het om een scooter te huren, en vind het wel lekker om zelf te rijden. Aangekomen hoor ik dat de tickets omgerekend 15 euro kosten, en 7,50 voor studenten. Erg duur voor Indonesische begrippen! Ik krijg het niet voor elkaar om als student binnen te komen, nouja hopelijk is het de moeite waard! Nou niet echt dus. Opzich een leuk tempeltje, maar is dit nou echt een van de highlights van Indonesië? Na de Ankor Wat tempels is weet ik wel dat het dat niet snel zal overtreffen, maar vind dit toch een beetje tegenvallen. Terug aangekomen in Yogjakarta loopt ik nog wat door de stad en langs de kraampjes van het toeristische gedeelte Malioboro. Als ik wat ga eten bij een kraampje op straat raak ik nog in gesprek met een meisje die net begonnen is aan haar reis. Na het eten gaan we nog wat drinken maar we maken het niet laat want ze gaat morgen alweer om 5.00 richting Borobudur, hahah zij liever dan ik! Voor ik ga slapen jaag ik nog wat Feyenoorders uit m'n kamer en kruipt er een schorpioen uit m'n broek die op de grond lag, lekkerrr!
Dag 100 donderdag 10-04
Ik sta om 07.00 op om te ontbijten, en om 08.00 vertrek ik richting Pandangaran. Ofja het word uiteindelijk natuurlijk half 9'voor we vertrekken. Het schijnt dat er daar mooie stranden zijn en natuurpark wat 'The green Cannon' heet, dat wil ik wel zien! De tip kreeg ik van m'n broer die enkele jaren geleden in Indonesië is geweest samen met z'n vriendin uit Indonesië. Ze verraste me ook ongelooflijk door geld over te maken om nog wat leuks mee te gaan doen tijdens m'n laatste week. Had natuurlijk niet gehoeven, maar wel ongelooflijk lief en daardoor kon ik het nog veroorloven om naar de green canyon te gaan! Aangekomen in Pandangaran kom ik er snel achter dat dit totaal niet te vergelijken is met bijvoorbeeld Bali. Er zijn wel wat restaurantjes en hotels maar allemaal heel beperkt, hou er wel van! Ik vind gelijk een hostel met een hoop andere backpackers en ook veel Nederlanders. Ik boek alvast de tour voor morgen want ik heb gehoord dat het wel echt aan te raden is om met een gids te gaan. Als ik s'avonds terug loop naar het hostel zie ik dat er een futsal zaal is tegenover het hostel. Futsal is eigenlijk gewoon zaalvoetbal en dat word hier veel meer gedaan dan op een groot veld. Als ik binnen ga kijken zijn ze aan de warming up bezig voor de wedstrijd die zo gaat beginnen. Ze vragen of ik mee wil doen, hmm dat wil ik eigenlijk wel alleen sta daar op m'n slippers. Ik zeg dat ik me ff snel om ga kleden en schoenen aantrek en dan gelijk eraan kom! M'n team wint met 9-3, ik maak 5 goals en geef 2 assists. Valt me niet tegen, het is bij mij eigenlijk meestal of helemaal niks of bijna alles lukt. Nou vandaag lukte dus bijna alles! Ze roepen de hele tijd yeahh nice mister Bas haha. Na de wedstrijd zweet ik me helemaal kapot en is het tijd voor een koude douche. Maak het niet laat want morgen gaan we op tijd richting de Green Canyon en de Green Valley.
Dag 101 vrijdag 11-04
We gaan s'ochtends met een groepje van 7 naar de Green Canyon. Ze hebben scooters geregeld dus ik mag zelf rijden, met een Nederlands meisje achterop. Eerst gaan we ergens kijken waar ze aan het trainen zijn voor een duivenwedstrijd van morgen. Er worden steeds een aantal mannetjes duiven achter op een brommer in een kooi meegenomen naar een plek 2 kilometer verderop. Dan moeten ze zo snel mogelijk naar het vrouwtje vliegen. Ondertussen staan er een paar gasten met het vrouwtje in hun handen heel hard beschreeuwen en het vrouwtje door de lucht te zwaaien in de hoop dat het mannetje het ziet en naar beneden komt. Het ziet er niet echt diervriendelijk uit maar op zich wel weer komisch. We gaan weer verder over de zandpaden en door de jungle tot we bij de Green Valley aankomen. We lopen ongeveer 20 minuten door de jungle en gaan dan bij een waterval het water in. 'Bodyraftend' gaan we met de stroming van de rivier mee. Af en toe moeten we van een waterval springen en we zijn nog een grot in gezwommen, echt heel gaaf! Ondertussen zijn er nog wat plekken waar we van een meter of 6 het water in kunnen springen en touwen waarmee ik m'n Tarzan kant kan laten spreken haha. Na ongeveer een uurtje of 2 komen we weer bij het beginpunt aan en staat de lunch klaar. Na de lunch gaan we naar de Green Canyon. Het is ongeveer een uurtje op de scooter, ben wel blij dat we met een gids zijn geweest want ik weet niet of ik dit allemaal had kunnen vinden dwars door de jungle en de weilanden door. Bij de Green Canyon aangekomen moeten we eerst een stuk met de boot. Dan komen we aan bij een gedeelte van de rivier wat gelegen ligt tussen de enorme rotsen, en waar af en toe een waterval naar beneden komt. Stukje voor stukje komen we verder tegen de stroming in van de rivier. Als we niet meer verder kunnen laten we ons met de flinke stroming weer terug voeren. Op de stenen langs de rivier zitten echt duizenden mini krabbetjes en als je een steen vastpakt zit binnen een mum van tijd heel je arm onder de krabbetjes. Terug aangekomen bij de boot varen we terug en pakken de scooter terug richting Pandangaran. Ondertussen is het alweer donker als aankomen. We gaan even wat eten samen bij een tentje aan de straat. De gids van vandaag kan eindelijk mijn vraag beantwoorden waar ik al weken mee zit. Waarom hebben de meeste katten hier geen staart? Of op z'n hoogst een stompje. Het blijkt genetisch bepaald te zijn, dus ze worden gelukkig niet afgehakt en in de soep geflikkerd. Althans, als ik hm kan geloven. S'avonds gaan we met z'n alle wat drinken in het hostel en een van de 2 gidsen van vandaag heeft z'n gitaar meegenomen. Uiteindelijk gaan we ook nog even naar een barretje aan het strand maar door de vermoeiende dag en de warmte tikte de drank zo hard aan dat ik daar eigenlijk niet veel meer details van kan geven.
Dag 102 zaterdag 12-04
Met een hoop koppijn sta ik om half 12 op. Om 12 uur moet ik uitchecken dus heb m'n tas al gepakt maar ik blijf nog wel de middag hier. Om drie uur ga ik met de twee Nederlandse meisjes surfen. Voor hun is het het de eerste keer dus ze krijgen les, van dezelfde gast als die er gister bij was. Ik huur gewoon het board voor twee uurtjes. Ik merk alleen al snel dat m'n balans ver te zoeken is na gister en m'n board is ook veel kleiner dan die op Bali, dus ik lig uiteindelijk meer in het water dan dat ik op het board sta. Achja we zijn lekker bezig geweest en het was gezellig! Terug gekomen in het hostel kleed ik me om en is het tijd om richting de bus terminal te gaan. Het is een minuutje of 20 lopen naar de bus terminal. Ik gooi nog ff een nasi goreng naar binnen en om 19.00 zit ik in de bus voor de rit naar Jakarta. Slapen onderweg zit er niet in want de hele nacht staat de Indische MTV aan met het geluid vol open.
Dag 103 zondag 13-04 Jakarta
Ik dacht dus mooi een nachtbus te pakken om zo een hostel overnachting te besparen, en dan rond een uurtje of 7 in Jakarta aan te komen. Alle bussen en treinen zijn tot nu toe te laat aangekomen, nu kom ik al om 4.30 in Jakarta aan! Ik zie ook op Google maps dat ik echt nog tientallen kilometers van het gedeelte af ben waar ik heen wilde. Een gedeelte waar veel backpackers komen. Een gast komt naar me toe en vraagt me waar ik heen moet. Hij zegt dat best lastig uit te leggen is hoe ik er moet komen dus hij wilt wel met me mee! Is dit er nou weer eentje die geld wilt verdienen of iemand die me gewoon wilt helpen? Ik weet het niet, ik zeg dat het niet perse hoeft maar hij wilt me graag helpen zegt ie. Nou als dat zo is, top! Eerst zitten we met 12 man opgepropt achter in een busje. Na 20 minuten stappen we uit, moeten we een stukje lopen en pakken we daarna een trein, of tram. In ieder geval iets wat op een rails rijdt. Tijdens de rit verteld hij dat hij soldaat is en dat ik echt nog een keer naar noord Sumatra moet, waar hij oorspronkelijk vandaag komt. Hij laat wat filmpjes op youtube zien van de omgeving waar z'n familie woont, ziet er mooi uit! Uiteindelijk komen we bij de straat uit waar ik moet zijn, met een hoop hostels. Ik bedank hem, we wisselen nog even ons email adres uit en ik ga opzoek naar een hostel. Na een uurtje zoeken heb ik er eentje gevonden, waar ik direct in kan! Lekker, kan dus toch nog fftjes slapen! Rond 11 uur sta ik op en ga ik de stad in. Heb denk ik wel 5 uur lang rondgelopen. Ben onderweg ongeveer 25 keer gevraagd of ze op de foto mochten met me. Geen idee waarom, maar dat vinden ze hier heel leuk blijkbaar! Vooral bij het oude Batavia, een gedeelte waar de Nederlandse invloeden nog goed te zien zijn. Daar voelde ik me een beetje een popster haha. Heb anderhalf uur lang met mensen foto's gemaakt en interviews gegeven aan studenten. Die moesten dat blijkbaar van school en ik was zo goed als de enige westerling op het plein, dus ik moest er aan geloven! Achja wel leuk, zeker als ik die kinderen ermee kan helpen. Ik krijg ook nog een blikje Heineken van een paar ouders van de kinderen, die zo blij waren dat ik ze wilde helpen haha. Begin van de avond kom ik weer terug bij m'n hostel aan. Ik besluit nog even naar de kapper te gaan voor ik naar huis ga, is in Nederland toch stukken duurder. Ik heb eerder deze reis iets van 3 euro moeten betalen voor een knipbeurt, dit keer 70 cent haha! Het is nog best spannend want hij spreekt geen woord Engels, volgens mij was hij nog banger dan ik om wat fout te doen. Na het eten ga ik in een barretje Ajax kijken, die wel winnen maar vandaag nog geen kampioen weten te worden.
Dag 104 maandag 14-04 Jakarta
Ik slaap tot half 12 uit, omdat ik om 12 uur moet uitchecken. Voor de laatste keer prop ik alles in m'n backpack. Ik ga nog even de stad in. Ik bezoek de 'Monas', het nationaal monument. Het is een hele hoge toren waar je naar boven kunt met een lift. Bovenaan heb je een mooi uitzicht over de stad, hoewel de stad verder niet heel bijzonder is. Na de Monas ga ik nog naar een grote moskee. Het is de grootste moskee van zuid oost Azië, het lijkt net een flatgebouw met een koepel erop! Ik krijg een rondleiding in een of andere jurk en beantwoord weer een hoop vragen van scholieren. Na de moskee ga ik weer richting het hostel waar ik me in de lobby moet zien te vermaken. Nadat ik letterlijk aangevallen word door alle muggen, ga ik maar eventjes wat eten en daarna al richting het vliegveld. Eerst met de tuktuk naar een bushalte, en daarna nog een uur met de bus. Rond half 8 s'avonds kom ik op het vliegveld aan, terwijl ik pas om half 8 s'ochtends vlieg! Nouja hier is in ieder geval airco, stinkt het niet zo en de kans ietsjes kleiner dat al m'n spullen beroofd worden. Na lang, heel lang wachten kan ik eindelijk de douane door. Op m'n visum stond nog dat je in het geval van drugshandel de doodstraf krijgt, dus had voor de zekerheid wel nog even m'n backpack binnenstebuiten gekeerd.
Dag 105 dinsdag 15-04
Eenmaal in het vliegtuig zit ik tussen een paar burka's, en verder eigenlijk niet heel veel meer! Het vliegtuig is nog niet eens voor de helft gevuld. De stewardessen komen een praatje maken over m'n reis en brengen me constant bier en wijn. En niet 1, nee 2 flessen of blikjes per keer haha. Uiteindelijk komen ze ook nog champagne brengen omdat het de laatste dag van m'n reis is. Was een filmpje aan het kijken op het scherm voor me, maar halverwege een keer in slaap gevallen en werd pas wakker toen we in Dubai gingen landen. In Dubai hoefde ik dit keer gelukkig maar 3 uurtjes te wachten. Het vliegtuig uit, met de trein naar de andere kant van het vliegveld en daar weer inchecken voor de vlucht naar Düsseldorf. Tijdens die laatste 7 uurtjes heb ik nog wat filmpjes gekeken en rond kwart voor 8 landde ik in Duitsland! M'n backpack kwam er natuurlijk als allerlaatste uit, dus na ruim een half uur wachten kon ik eindelijk naar buiten. Denk je daar je ouders te zien, staan Martijn en Kenny haar met een groot spandoek! Huh? Dat had ik echt niet verwacht haha. Dacht eigenlijk dat het een miscommunicatie was en dat m'n vader en moeder er ook ergens stonden te wachten, maar in de auto terug hoorde ik dus dat het allemaal afgesproken werk was! Na een uurtje reden we weer Uden in, toch wel apart na 3,5 maand weer in de vertrouwde omgeving. Moeders stond al buiten op de uitkijk toen we aankwamen, na een flinke knuffel liep ik naar binnen. Ik doe de kamerdeur open en schrok me helemaal kapot! Heel de kamer vol met m'n vrienden! Dat was echt het aller allerlaatste wat ik had verwacht. Dat was wel echt geweldig om zo thuis te komen. Later kwam papa ook nog ff langs, en na een gezellig avondje kon ik eindelijk weer naar m'n eigen bedje.
Dankjewel allemaal die mijn blog gelezen heeft! Vond het echt heel leuk om te horen dat jullie m'n reisverhalen vanuit thuis volgden!
Bas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
