South to North Vietnam on a motorbike!

Ik kon m'n verhalen niet meer op de vorige pagina kwijt, dus maken we maar een nieuwe aan! Hieronder m'n verslag vanaf dag 33 t/m 52 alweer! Zag dat m'n vorige reisverslag 585!! keer gekeken is. Daarvan zal 200x moeders wel hebben gekeken of ik er ondertussen al wat nieuws op heb gezet, maar dan nog. Vind het echt geweldig om te zien dat jullie m'n verslag lezen. Ben toch maar in m'n eentje op reis dus kan zo toch m'n ervaringen delen met jullie!

Dag 33 maandag 03-02 Bye bye camera

S'middags ga ik naar het nationale museum, waar ze een hoop mooie dingen zie maar na 300 buddha beelden vind ik het wel weer mooi geweest. Na een wandeling door de stad werk ik m'n blog bij en zet wat foto's over op m'n harde schijf. Dan zoek ik een restaurantje op en s'avonds staat er een film avondje op de planning in het hostel. Ohja echt heel toevallig wat ik in het restaurant meemaakte: in de 2 dagen dat ik hier ben heb ik al 3 keer gehoord dat iemand zijn portemonnee of camera uit z'n hadden is geritst door gasten of een scooter. Zag ik vanmiddag een Fransman lopen langs de rivier, met z'n spiegelreflex camera half aan z'n schouder. Ik vertelde hem dat hij moet oppassen, en dat ik het in 2 dagen al 3 keer heb gehoord dat het mis was gegaan. Hij zei iets van: flinke jongen die m'n camera afpakt! Zit ik s'avonds in dat restaurantje, komt er iemand binnen gerent die schreeuwt: call the police! Haha je raadt het al, was dst die Fransman. Hij zag me zitten en zei nog iets van, ik had naar je moeten luisteren. Van een kant sneu voor hm, van de andere kant had hij gewoon moeten luisteren! Wel grappig en super toevallig dat ik hem weer tegenkwam.

Dag 34 dinsdag 04-02 Mr Chow

Ik heb eigenlijk het meeste wel gezien hier in Phnom Phen, maar moet wachten tot vanavond 0.00 tot ze me ophalen om met de bus naar Vietnam te gaan. Met de eigenaar van het hostel ben ik ondertussen beste vrienden geworden. Volgens mij omdat hij niet verder kwam met een voetbalspelletje op z'n telefoon en ik dat level voor hem heb uitgespeeld haha. Ook verteld hij me steeds z'n enthousiaste verhalen over dat hij één keer in de week naar de 'karaokebar' gaat voor een 'boom boom' haha. Hij doet me een beetje denken aan Mr Chow van de film the Hangover. Ik kom vandaag m'n tijd door, door een beetje rond te lopen door de stad, en wat filmpjes te kijken in het hostel. Om 0.00 komt er een tuktuk chauffeur binnen maar hij blijkt niet voor mij te zijn, zou ook een beetje raar zijn als hij op tijd was! Uiteindelijk komt er helemaal niemand en brengt een jongen die bij het hostel werkt mij om 1uur weg naar het busstation, terwijl de bus om half 1 zou vertrekken volgens het ticket. Maar ze weten bij het hostel ook dat dat toch nooit klopt. Zegt m'n maat met z'n voetbalspelletje dat ik die jongen maar een paar dollar moet geven voor het brengen, terwijl de tuktuk die niet kwam opdagen inclusief was. Haha gast denk je echt dat ik dan ook nog extra ga betalen als de tuktuk niet op komt dagen, don't think so!

Dag 35 woensdag 05-02 Witte draak

Uiteindelijk vertrekt de bus rond half 3 s'nachts en lig in de bus naast een vrouw uit Schotland. Nouja vrouw, er is weinig vrouwelijks aan. De hele reis laat de spierwitte Schotse ook nog stinkscheten, en ik ruik ze allemaal voorbij komen want kan natuurlijk niet slapen in het veels te kleine bed. Om 6 uur zouden we aankomen in Ho chi minh, ofwel Saigon. Om 9 uur stopt de bus, zijn we er? Nee natuurlijk niet, we zijn bij de grens. Dus bus uit, in de rij met het paspoort en een uur later weer de bus in. Om 12 uur zijn we er dan, 6 uur te laat. De witte draak vraagt nog of ik een kamer wil delen, nou nee dit keer niet. Heb al 3 nachten slecht geslapen in de slaapzaal, waar continue mensen zat thuiskomen of alweer vroeg opstaan. Kijk dus wel uit naar 2 nachten rust en een kamer voor mezelf! Ik vind vrij snel wat, want verbazingwekkend genoeg zet de bus ons in de buurt van het centrum af! Als snel heb ik door dat dit een druk stadje is, wat een chaos dit verkeer hier! Was ik net het oversteken in Bangkok en Phnom Phen gewend, krijgen we dit! Is ook niet gek in een stad met net zoveel inwoners als half Nederland. 8 miljoen inwoners ja, en in heel Vietnam 93 miljoen. Even ter vergelijking: Australië heeft er 22 miljoen en is weet ik hoeveel keer zo groot! Ik ga even de stad verkennen en loop s'avonds nog langs de avondmarkt, en doe voor de rest lekker rustig aan.

Dag 36 donderdag 06-02 Change the plan!!

Na heerlijk geslapen te hebben ga ik een straatje verder wat lunchen. Ik raak in gesprek met een Fransman. Wel grappig, ik kom erachter dat alle vooroordelen en beelden van mensen uit andere landen blijken te kloppen tijdens deze reis. Chinezen maken echt OVERAL foto's van. Had laatst nog een discussie met een Chinees die chagrijnig reageerde dat ik precies langs z'n foto liep, ik zei moet je een je heen kijken. Er staan hier 300 Chinezen een foto te maken, moet ik dan 300 meter omlopen zodat ik op geen 1 foto sta? Hij begreep het wel. Dan de Russen: dat is gewoon echt een groot kut volk met ongelooflijk asociale mensen en veel te grote neuzen. Engelse die komen overal alleen maar om te zuipen. Bij de Ankor wat tempels een groep Engelse tegen gekomen die 10 dagen op vakantie in Cambodja waren, alleen naar Siem riep gingen (waar niks te doen is buiten de tempels en 1 straat met kroegen). Zijn ze om 5 uur s'ochtends rechtstreeks van de kroeg naar de tempels gegaan voor 1 dag, en voor de rest van de vakantie hebben ze op hun hotelkamer zitten spelen op hun Xbox (dat is een spelcomputer mama) die ze mee hadden genomen. Maar we hadden het over Fransen: die kunnen dus geen woord Engels, en laat ik nou ook geen woord Frans kunnen. Toch heeft deze Fransman mij mede door zijn foto's en enthousiaste Franse gelul op een idee gebracht. Hij was van Hanoi naar Saigon gegaan, op de motor. Ofja, gewoon een schakelbrommertje noemen wij dat in Nederland. Blijkbaar wordt het wel vaker gedaan door backpackers. Mede door de speciale uitzending van Top Gear (zie youtube: Top Gear Vietnam). Het schijnt een van de mooiste routes te zijn om te rijden ter wereld! Als ik na het eten een rondje loop door de stad krijg ik het niet uit m'n hoofd. En ja hoor, een half uur later zie ik er een staan met een bordje: te koop. Ofja, er stond 'for sale' op. Ik informeer bij de eigenaar, het blijkt een Engelsman te zijn die ze opkoopt en helemaal laat fixen door de Vietnamese monteurs. Vervolgens verkoopt hij ze weer door aan backpackers die deze tocht willen maken. Ik maak een testritje en het is ff wennen met schakelen, maar het voelt goed verder. Een paar uur later besluit ik hem te kopen! We gaan komende 2/3 weken op deze Honda Win zo'n 2300km door de bergen en langs de stranden naar Hanoi. De rest van de dag besteed ik aan voorbereidingen. Ik download op Google maps op m'n telefoon de kaarten zodat ik ze offline kan bekijken, koop een wegenkaart voor het geval dat de telefoon leeg is en schrijf m'n route uit in een notitieboekje en een aantal woorden vertaald in het Vietnamees. Want onderweg zullen weinig mensen Engels spreken en als ik ver buiten een stad een lekke band krijg moet ik wel kunnen vragen of ze me kunnen helpen. S'avonds maak ik nog een wandeling door de stad en bereid me nog wat voor. De wekker staat morgen om 8 uur, en het plan is om rond 9 uur te vertrekken voor een rit van ongeveer 300km naar Miu ne.

Dag 37 vrijdag 07-02 Bye bye Saigon!

Na m'n ontbijt gaat het dan beginnen, ongeveer 300km naar Mui Ne. Eerst de stad uit zien te komen, wat niet meevalt in deze chaos. Ik heb tevoren de route in me op genomen dus probeer een half uur te gaan rijden en dan op Google maps te kijken of ik goed ben gereden. Dat valt niks tegen, na ruim een half uur door te stad te hebben gereden zit ik nog op de goeie weg. Het schakelen heb ik gelukkig gelijk onder de knie en het gaat eigenlijk best lekker! Onderweg zie ik de gekste dingen voorbij komen. Iemand die een koelkast heeft gekocht en achter op de brommer meeneemt, en regelmatig met z'n 3/4e op de scooter maar heb er ook een met z'n 5en gezien! Na ongeveer een uur ben ik de stad uit en rij richting Mui Ne. Rond een uur of 1 ga ik ergens wat eten in een dorpje. Volgens mij was ik de eerste toerist waarvoor ze ooit hadden gekookt, want na 3x een kip nagedaan te hebben snapte ze dacht ik eindelijk dat ik rijst met kip wilde. De kip snapte ze, m'n rijst imitatie moet de volgende x beter want ik kreeg een of andere rare kippensoep met noodles. De laatste 2 uur van de rit is langs de kust en is echt schitterend! Rond half 5 kom ik aan in Mui Ne. Ik had eigenlijk wel een stadje verwacht maar het is niet meer dan een dorpje van 5 straten en 4 grote ressorts. Gelukkig is er ook nog een hostel waar ik terecht kan.

Dag 38 zaterdag 08-02 Schevingen!

Rond de middag ga ik richting de zandduinen waar Mui Ne om bekend staat. Ongeveer 20 kilometer ten noorden van Mui Ne liggen de witte zandduinen. Heel apart, het is net alsof je door de Sahara loopt! Je kan quads huren en struisvogel rijden, of een slee lopen en van de duinen glijden. Na een uurtje rondstruinen door de witte zandduinen is het tijd voor de rooie! Ik had me bedacht dat deze met zonsondergang het mooist zouden zijn, en ik was niet de enige die dat dacht. Ze zijn ook veel kleiner dan de witte, en het is net alsof ik op het strand van Scheveningen loop, zo druk!

Dag 39 zondag 09-02 Fashion Boy

Vandaag gaan we naar Dalat, een stadje in de bergen. Het is zo'n 180km, waarvan het merendeel door de bergen. Echt continu een geweldig uitzicht en bochten omhoog en omlaag, echt heerlijk om hier te rijden! Omdat ik pas rond half 11 vertrokken ben kom ik pas rond een uur of half 4 aan. Ik vind gelukkig gelijk een hostel: 'Happy Hostel' en de naam doet z'n eer aan want het personeel is erg vriendelijk! Het manneke van de receptie noemt me de hele tijd fashion boy en vraagt waar ik al m'n kleren vandaan heb haha. Als ik m'n spullen heb gedropt laat ik gelijk bij de lokale Honda garage m'n motorolie verversen, want dat is me aangeraden om na ongeveer elke 500km te doen. Ik zorg natuurlijk goed voor m'n lieve tweewieler! S'avonds ga ik nog even de stad in voor een heerlijk pizza'tje!

Dag 40 maandag 10-02 Afslag gemist

Op ongeveer 6 kilometer van Dalat zijn een paar grote watervallen, en ik besluit daar vandaag naartoe te gaan. Ik kan natuurlijk de motor pakken, maar wil niet als een varkje thuiskomen dus besluit ik een mountainbike te huren voor het schrikbarende bedrag van 1 hele euro. Het vrouwtje van de verhuur verteld me dat ik gewoon de grote weg moet volgen en dat ik na 6 kilometer vanzelf wel zie dat ik er ben. Ik had het natuurlijk kunnen weten dat het weer voor geen meter aangegeven zou zijn. De route is een lange weg naar beneden dus ik vlieg als een dolle de berg af, en blijkbaar heb ik dus een bordje gemist. Blijkt het achteraf dat ik 11 kilometer de berg heb afgefietst. Geen probleem, alleen die 11 kilometer moet ik dus ook weer stijl omhoog! Nou heb ik m'n doping niet bij, dus moet het met een colaatje doen. Ik ben helemaal kapot als ik na 5 kilometer berg op bij de watervallen aan kom. Daar is het natuurlijk ook nog een heel lang pad naar beneden voor ik bij de waterval ben. Hij ziet er leuk uit, maar het is ongeveer de 20e waterval deze reis en na de watervallen van Laos is het al snel niet zo heel spectaculair meer. Trap weer omhoog, en nog 6 kilometer richting Dalat! Onderweg valt m'n ketting er nog 3 keer af, maar uiteindelijk met veel pijn en moeite kom ik toch in Dalat aan. Voor de gene die er nog aan twijfelde: ik ga nooit de tour de france winnen. Ben denk ik ook meer een geboren afdaler dan een klimmer. In Dalat bekijk ik nog 'The crazy house', zou een van de trekpleisters van Dalat moeten zijn. Nouja als je door het sprookjesbos van de Efteling loopt zie je alleen maar van dit soort huisjes, dus echt bijzonder was het niet.

Dag 41 dinsdag 11-02 Riding true de wolks!

We gaan weer richting zee! Vandaag staat een rit van ongeveer 140km op het programma naar Nha Trang. Al snel merk ik dat er iets niet helemaal lekker loopt aan m'n motor, hij slaat heel snel af als hij laag in de toeren is en dat deed hij eerder niet. Ik besluit het even aan te kijken, misschien moet de olie goed doorlopen? Geen idee, heb de balle verstand van die dingen. Na een uurtje kom ik langzaam de bergen in en begint t echt heel fris te worden in m'n blouse en korte broek. Ik zie ook iedereen hier met dikke jassen, lange broeken en handschoenen aan rijden. Na een half uurtje door de wolken te hebben gereden en geen hand voor ogen te hebben gezien daal ik weer af en kan ik weer van het uitzicht genieten. Rond 3 uur rij ik Nha Trang binnen, en vind weer vrij snel een betaalbaar hostel vlak aan zee. S'avonds loopt ik nog ff een rondje door de van de Russen wemelende stad.

Dag 42 woensdag 12-02 VinPearl Island

Nha Trang is vooral heel toeristisch vanwege het strand, maar de stad is verder niks bijzonders. Er is eigenlijk één trekpleister in deze stad: VinPearl Land. Dit is een groot attractiepark gelegen op een eiland voor de kust van Nha Trang. Ik besluit hier maar eens een kijkje te gaan nemen. Met een grote gondel ga ik van het vaste land naar het eiland. In de gondel leer ik drie Engelse kennen, en ze vragen of ik vandaag met hun mee ga. Ik had eigenlijk al een beetje gehoopt om iemand tegen te komen, want in m'n eentje zou ik me ook wel vermaken maar met andere is het toch leuker. Als eerste gaan we naar het aquapark. Ik had tevoren al gehoord dat als deze glijbanen in Europa zouden staan, ze gelijk verboden zouden worden. Kon me er wel wat bij indenken. Had wel het idee dat ik er niet uit zou vliegen, maar ze waren echt heel erg hoog en gingen ontiegelijk hard! Na alle glijbanen te hebben gehad gaan we naar het aquarium. Een beetje sealife in het klein, met een hoop haaien en andere vissen. Wel mooi om te zien, maar ga toch liever zelf duiken. Na de haaien komen we langs een klein dierencircus. Ze hebben hondjes en aapjes, maar wat die aapjes allemaal konden heb ik echt nooit gezien. De stoelendans, de polonaise en op het laatst gingen ze rondfietsen, haha mooie beestjes! Als laatste gaan we naar het playcenter. Eigenlijk gewoon de speelhal die je op bijvoorbeeld cemterparcs tegenkomt, waar je kunt racen, boxen, basketballen, schieten enzovoorts. Alleen hier kun je alles gratis spelen, alles zit bij je entreebewijs in. Zou me met m'n vrienden hier makkelijk een weekje kunnen vermaken op dit eiland!

Dag 43 donderdag 13-02 100% naar de klote

Ik sta om half 6 op omdat er vandaag een rit van ongeveer 500km op de planning staat naar Hoi An. Omdat er op de route er niet echt iets is om te bezoeken of overnachten is, ga ik deze rit in 1 keer doen. Rond half 7 vertrek ik uit Nha Trang. Als ik rond een uur of 11 even stop om te tanken en te drinken kijk ik op Google maps hoever ik intussen ben en dat valt vies tegen! Ik dacht het idee dat ik lekker door reedt en hoopte eigenlijk wel bijna op de helft te zijn, maar ik ben nog niet eens op een derde! Maar snel weer verder dus. Onderweg nog een dodelijk ongeluk gezien, verbaast me niks met die idioten op de weg! Was alleen geen pretje om te zien. Na een tijdje word ik helemaal schijtziek van de hele tijd spookrijders die recht op me af komen en bussen die me de berm in duwen. Heb nog nooit zoveel lopen schelden als vandaag! Ik stop even, en twijfel echt even of het wel verstandig is om verder te gaan. Ik besluit toch om door te gaan, en de volgende ritten veel korter te maken, rustiger te rijden en meer pauzes te nemen. Alleen deze dag nog doorkomen! Als het langzaam donker begint te worden, word het ook ijskoud op dat ding. Wist wel dat het in het noorden en midden van Vietnam 10-15 graden zou zijn, maar had geen rekening gehouden met een avontuur op de motor dus heb geen jas of warme kleren bij. Nu het donker aan het worden is, zet ik ook m'n zonnebril af. Met als gevolg dat de complete familie vlieg in m'n oog beland. Met m'n ogen dichtgeknepen en tranende ogen ga ik door, nog een uurtje. Als het helemaal donker is, blijken de helft van die Vietnamese kutkoppen geen licht te hebben. Ook is er geen straatverlichting, dus puur op mijn eigen voorlampen zie ik af en toe weer een spookrijder op me af komen. Daardoor moet mijn snelheid ook flink omlaag dus gaat het nog langer duren. Uiteindelijk kom ik rond half 8 in Hoi An aan. Na meer dan 12 uur op dat ding te hebben gezeten en continue met 100% concentratie te hebben gereden ben ik echt compleet naar de klote. Wat een ongelooflijk zware dag was dit! Dan blijkt in Hoi An ook nog bijna alles vol te zitten, waardoor ik uiteindelijk rond half 9 een slaapplek heb. Dat vrouwtje vertelt me: 'er zit geen airco in hoor, alleen een bed'. Prima, meer heb ik niet nodig! Ik had niet verwacht dat ik het zo letterlijk moest nemen. Ik lig op een zolderkamertje zonder wc en zonder elektriciteit, alleen een bed inderdaad. Achja kan me er niet druk om maken en heb geen zin om verder te zoeken. Ga nog even wat eten, want dat was ik vandaag vergeten. Als ik op bed ga liggen ben ik binnen 3 seconden weg.

Dag 44 vrijdag 14-02 Flyermouse!

Als ik midden in de nacht wakker word vraag ik me af wat ik toch allemaal hoor? Zet m'n zaklamp, vliegen er ineens een hoop vleermuizen van m'n plafon af. Ofja plafon, gewoon de dakpannen. Achja zolang ze mij met rust laten, laat ik hun ook met rust. Uiteindelijk word ik rond 12 uur wakker, ga even wat lunchen en daarna de stad verkennen. Al snel begrijp ik waarom dit kleine stadje op mijn lijstje stond. Overal oude gekleurde huisjes en een klein riviertje die door het stadje loopt. Nu weet ik wat ze met 'pittoresk' bedoelen! Na het avondeten loop ik nog een rondje door de stad, en wat blijkt: hebben ze heel, maar dan ook HEEL het stadje met lampionnen versiert. Die sfeervolle straatjes zijn nóg sfeervoller geworden! Ook kun je voor een paar cent een kaarsje komen die je in de rivier kan gooien zodat je een wens kan doen. Dit kan ik natuurlijk niet aan mij voorbij laten gaan! Hierna ga ik nog even wat drinken in het restaurantje langs m'n hotel, waar Coco de eigenaresse ondertussen m'n beste vriendin is geworden. Had het restaurant aangeraden aan een paar Israëliërs, en die waren gekomen. Sterker nog, heel het restaurant zat voor het eerst vol! Ik kon dus niet meer stuk bij haar en kreeg nog een borreltje van mevrouwtje Coco.


Dag 45 zaterdag 15-02 Slome beunhaas

Als ik tijdens m'n lunch vertel tegen Coco dat ik m'n olie moet laten verversen en de banden druk moet controleren, zegt ze dat ze wel een goeie beunhaas weet. Goed bedoeld, maar had beter zelf opzoek kunnen gaan. Die gast is er binnen een kwartier dus ik liet zien waar hij stond, zodat hij aan de gang kan want ik was nog aan het eten. Na een half uur denk ik, wat duurt dat toch lang!? Ga ik kijken, is hij spoorloos verdwenen. Anderhalf uur later belt Coco waar hij blijft, oh ja er kwam wat tussen maar hij zou het zo fixen. In Nederland zou je na een kwartier helemaal gek worden, maar gelukkig ben ik er ondertussen hier wel aan gewend. Als de olie weer ververst is ga ik even naar Danang, een grote stad op 15 kilometer van Hoi An. Echt heel veel was er niet te doen dus na een paar uurtjes ben ik weer terug gegaan en heb nog wat gegeten bij Coco.

Dag 46 zondag 16-02 Badr

Na het ontbijt zeg ik Coco gedag en ga ik richting Hue. Zo erg afzien als de rit naar Hoi An was, zo erg genieten was deze rit! Gelukkig maar, want anders had ik beter de bus of trein kunnen pakken naar Hanoi. De hele route gaat door de bergen en langs de kust, dus het uitzicht is waanzinnig! Gelukkig is het ook niet zo'n lange rit, ruim drie uurtjes. Als ik er bijna ben zie ik voor een vrachtwagen een man op de grond liggen met iemand er boven op, en een hoop volk er omheen. Van ver af lijkt het alsof er een ongeluk is gebeurd en dat er iemand gereanimeerd word. Heb dat deze reis al 2x moeten zien en vind het echt een heel akelig gezicht, dus probeer er niet te veel op te letten. Maar op het moment dat ik ze passeer kijk ik toch nog even, en zie ik dat die twee gasten gewoon ruzie hebben. Nou ik heb wel vaker ooit een vechtpartijtje gezien, maar ik denk dat er een hoop Badr Hari's hier nog wat van kunnen leren. Ik blijf even vol verbazing kijken wat er allemaal gebeurd, en als die gast die op de grond ligt iets van 40 klappen tegen z'n kop heeft gehad vinden de omstanders het wel mooi geweest. Ze halen die gast er vanaf. Die vent die op de grond lag staat wonderbaarlijk genoeg op, maar flikkert binnen 2 seconden weer tegen de grond. Hij had ook z'n arm gebroken volgens mij want normaal scharniert een arm niet tussen je pols en je elleboog haha. Nou ik had het wel weer gezien en ging verder richting Hue. Hoe je dat uitspreekt? Nou eigenlijk hetzelfde geluid als je moet kotsen haha, Hue! Al vrij snel vind ik een hotelletje met WiFi en jazeker, zelfs een warme douche! S'avonds eet ik nog een lekker pizza'tje en net als ik het restaurant wil verlaten en richting m'n hotel wil gaan blijkt dat ze Ajax uitzenden, dus kijk ik nog een wedstrijdje!

Dag 47 maandag 17-02 De prachtige keizersstad Hue!

Hue is een oude keizersstad. Midden in deze stad, ligt de oude keizersstad omringt door een stadsmuur. Binnen deze stadsmuur is nog een muur, en daarbinnen is wat ze noemen 'de verboden stad'. Hier woonde een paar honderd jaar geleden de keizer met z'n vrienden, en de rest van het volk er omheen. Nou voor een paar euro kan je naar binnen dus ik ga maar eens een kijkje nemen. Ik had gehoord dat je er wel een uurtje of drie voor uit moest trekken dus was er al op tijd heen gegaan. Het is best een flink terrein, dus wat dat betreft kan ik er best drie uur rond wandelen. Maar er was echt helemaal niks bijzonders te zien. Van de spullen die ze er hadden gevonden zoals zwaarden en goude voorwerpen, hadden ze foto's hangen. De voorwerpen zelf zullen wel weer in een ander museum liggen. Het is dus eigenlijk gewoon een groot terrein met wat foto's en afgebrokkelde stenen. Ohja en er stond een gloednieuwe tennisbaan op het terrein. Verder geen huizen of iets, nee alleen een tennisbaan haha. Nou na een uurtje heb ik het er wel gezien. Ik loop nog een rondje door de stad, en ga s'avonds nog wat eten in t restaurantje.

Dag 48 dinsdag 18-02 After the scorpion and Batman it's time for Spiderman!

Als ik opsta en me aankleed, blijkt maar eens waarom ik heb geleerd dat je in deze landen altijd je schoenen uit moet kloppen voor je ze aandoet. Heeft paps die vroeger in Australië heeft gewoond me ooit geleerd. Er zat me wel ZONNE DIKKE SPIN IN! Niet zo harig als een vogelspin, maar wel datzelfde formaat haha. Dan is het tijd om wat te eten en na de lunch ga ik naar een of andere pagode aan de rand van de stad. Best leuk om te zien, maar na een half uurtje is het wel weer mooi geweest. Als ik terug ben in het hotel plan ik alvast een beetje m'n reis voor de komende tijd en zoek alvast wat dingen op die ik in Indonesië wil gaan bekijken. Eind van de dag ga ik nog even langs de voetbalclub om te vragen of ik s'avonds een keertje mee kan trainen, maar helaas zijn er geen trainingen vanavond. Dan ga ik maar ff een rondje hardlopen. S'avonds voor de laatste keer naar het goeie restaurant, alleen helaas zenden ze hier niet de 10kilometer schaatsen uit. Dus heb ik maar in het hotel met radio 1 geluisterd hoe Bergsma goud won!

Dag 49 woensdag 19-02 brrrrrrrrrrrrrKOUDFUCKINHELL!

Als ik s'ochtends het hotel uit loop om een broodje te gaan eten, constateer ik tot mijn grote schrik dat het regent! Wat is dit nou, de laatste keer deze reis dat net regende was dag 1 op het vliegveld in Düsseldorf. Gister was het nog ruim een graad of 20, en nu is het koud en nat. Ik koop nog een iets stevigere poncho dan ik had, en stap op de motor. Wat een ellende is dit. Ik kan niet harder rijden dan 30/40 kilometer per uur, omdat ik dan niks meer kan zien door de regen in m'n ogen. Die spleetogen hebben daar natuurlijk niet zoveel last van, maar ik krijg continu zoveel regen in m'n ogen dat ik niks meer zie! Dan word ik ook nog tijdens een politie controle eruit gevist. Ik blijf ongeveer 10 minuten Nederlands tegen hm lullen, hij kan zelf trouwens ook geen woord Engels verder buiten: 'Pay! Money!' Nou na 10 minuten geeft hij het op en laat hij me weer gaan. Als het langer had geduurd had ik altijd nog een apart portemonneetje in m'n tas met omgerekend 6 euro die ik dan had gegeven. Want als ik mijn gewone portemonnee pak, dan wil hij natuurlijk alles wat erin zit. Nou ik kan weer door rijden, maar binnen een paar minuten begint de motor te sputteren en val ik stil. Ik loop naar het volgende dorpje en ga naar een monteur. Geen idee wat hij heeft gedaan, hij heeft in ieder geval iets vervangen en het koste ongeveer 10 euro. Ik was als lang blij dat ik weer verder kon! Daarna rij ik nog ruim een uur door de regen. Ondanks m'n poncho ben ik zeiknat en heb het echt ijs en ijs koud. Als ik in een stadje aankom, ongeveer 100km voor de stad waar ik heen wilde stop ik fftjes. Ik merk alleen dat ik de koppeling niet meer in geknepen krijg door m'n koude handen, en als ik af stap kan ik bijna niet meer op m'n benen staan omdat ze zo verkrampt zijn van de kou. Oké ik zal eerlijk zijn, ik viel op de grond haha. Het lijkt me niet verstandig verder te rijden en zag gelukkig ietsjes terug al een hotel, dus daar besluit ik te slapen vannacht. Helaas geen warme douche, had die nu wel kunnen gebruiken. Ik spoel de modder van me af en ga onder de dekens liggen om op te warmen. Na ongeveer een uur te hebben lopen rillen ben ik weer wat opgewarmd. S'avonds krijg ik nergens een restaurant gevonden, zelfs geen rijst of iets! Ook brood hebben ze niet in het supermarktje, dus vanavond maar een zakje chips als avond eten. Het is niet anders! Hopen dat het morgen wat beter weer is en dat ik flink wat kilometers kan maken!

Dag 50 donderdag 20-02 En nog steeds.... KOUD!!!!

Als ik opsta zie ik dat het gelukkig droog is! Wel is gister echt alles nat geworden, m'n waterdichte hoes was tijdens het rijden van m'n backpack gevlogen zonder dat ik het merkte en alles was dus door en door nat. Dus ondanks dat het droog is moet ik half natte kleren aan voor ik op de motor stap. M'n schoenen waren drijf nat, maar had gelukkig nog 1 paar droge sokken. Dus heb die aangetrokken, daarover een plastic zakje en zo in m'n schoenen. Was eigenlijk best goed te doen! Op m'n bovenlijf had ik eerst een poncho aangetrokken, en daarover 5 klamme t-shirts en een bloesje. Onderweg kreeg ik het behoorlijk koud, alleen ik kon gelukkig wel flink doorrijden en het was niet te koud dat ik moest stoppen. Rond 3 uur kom ik in het stadje aan waar ik van plan was te overnachten. Ik vind vrij snel een hotel, helaas weer geen warme douche dus ben maar weer ff flink gaan springen en bewegen en daarna in bed gaan liggen om op te warmen. Daarna nog even in het stadje wat gaan eten, en het was vrij duidelijk dat ze hier nog nooit een toerist hadden gezien. Even had ik het gevoel dat ik beroemd was, want echt iedereen keek me vol verbazing aan en mensen begonnen te zwaaien naar me. Haha heel apart! Ik bedacht me dat ik nog niks had gegeten vandaag dus ging ff kijken of ik een broodje kon halen. Bij iedereen die broodjes verkocht een kip nalopen doen die een ei uit poept, want 'Egg' kennen ze hier niet. Uiteindelijk had niemand een ei, dus dan maar wat anders. Gooit ze een stuk of 6 verschillende dingen op het broodje, alles zag er even smerig uit. Maar ik dacht als ze het hier lusten, zal het toch niet heel vies zijn? En het was opzich ook nog best lekker! Ofja lekker, ik had honger en het was binnen te houden. S'avonds maar een beetje gelezen en spelletjes gespeeld op de ipad, want de WiFi deed het niet en in het stadje was echt niks te beleven.

Dag 51 vrijdag 21-02 Een westerling!!!

Ik stap s'ochtends vroeg weer op de motor, het is droog gelukkig! Helaas zijn m'n kleren nog steeds heel erg klam. Zo rustig als het gister op de weg was, zo'n gekkenhuis is het vandaag weer! Continu vrachtwagens en bussen die me net niet of soms net wel in de berm drukken. Ook zijn ze heel de route aan de weg aan het werk. Hier betekend dat dus gewoon dat je kilometers over het zand vol kuilen rijdt. S'middags bedacht ik me weer dat ik zo gefocust was op de weg, dat ik weer helemaal was vergeten te eten of drinken. Snel dus even iets zien vinden in een dorpje. Ik koop een blikje cola en een of andere zelfgemaakte koek bij een kraampje, supermarkten kennen ze alleen in de echt grote steden. Dan komen er een hele hoop kinderen en mensen kijken, waarnaar? Ja geen idee, ze gingen om me heen staan en riepen er nog meer bij. Dus binnen no time stonden er iets van 40 Vietnamezen te kijken hoe ik m'n blikje cola opdronk. Ohja en één vrouwtje dacht, als ik maar hard genoeg Vietnamees lul tegen hm snapt ie t wel haha. Helaas... Nou in het dorpje hebben ze ook eindelijk een blanke gezien, dus mijn werk zit erop en ik kan weer gaan. Onderweg naar de stad waar ik wil overnachten kom ik weer de gekste dingen tegen achterop motors en brommers, kooien met 50 vogeltjes, een dood varken en een zwaardvis. Nondejuu wat een beest was dat! Rond 5 uur kom ik aan, helemaal kapot. Was weer een lang en vermoeiend ritje. Ben ook ondertussen flink verkouden geworden, niet heel vreemd met die natte kleren. Na een paar dagen rijst heb ik wel weer eens zin in een westerse maaltijd, een pizza bijvoorbeeld haha. Denk dat ik me niet ziek voel door de kou maar door die overdosis rijst, kan nooit goed zijn voor een mens! Het stadje waar ik ben is qua grootte vergelijkbaar met Eindhoven. Er zal dus toch wel ergens iets anders dan rijst te vinden zijn? Na een uurtje rondlopen besluit ik toch maar ergens bij een tentje rijst te halen met een stukje vis. Die rijst smaakte natuurlijk helemaal nergens naar, maar die vis was zo slecht nog niet! Mocht ook wel voor die 60 cent die ik voor m'n eten had betaald! Als ik klaar ben en richting het hotel loop, jahoor BAM, 30 meter verder: Ristorante Tricolore. Ik was in staat om uit principe nog een pizza te gaan eten, maar ik zat wel vol ondertussen. Ontroostbaar loop ik naar het hotel en ga op tijd slapen.

Dag 52 zaterdag 22-02 Brandoefening

Als ik s'ochtends wakker wordt van m'n wekker, blijken er 2 dingen niet te kloppen. 1. Het is niet s'ochtends, maar half 1 s'nachts. 2. Het is helemaal niet m'n wekker die ik hoor. Als ik naar de gang loop zie ik mensen zich veels te druk maken voor dit tijdstip. Jahoor heb ik weer, brandalarm. Ik pas m'n tas met m'n telefoon en portemonnee enz. Aankleden gaat te veel tijd kosten dus dan maar in m'n boxershort naar beneden. Nergens rook of voor te bekennen, dus ik kan vrij rustig de 5 verdiepingen naar beneden lopen. Na anderhalf uur in m'n boxershort wachten in een gebouw aan de overkant mogen we weer terug naar binnen. Niks aan de hand, vals alarm. S'ochtends als ik uitcheck hoor ik dat er in een aantal kamers spullen zijn gestolen, dus het was gewoon een manier om iedereen z'n kamer uit te jagen om van alles te kunnen jatten. Nouja, dat hebben we ook weer meegemaakt. We stappen als alles goed verloopt voor de laatste keer op de motor. Onderweg lijkt het alsof iedereen nog één keer alles uit de kast haalt om me er van te weerhouden veilig in Hanoi aan te komen. Het begint weer flink te regenen en te waaien, er rennen koeien de snelweg op, vrachtwagens die me tegen de vangrail drukken. Helaas jongens, jullie hebben je best gedaan maar om 3 uur kom ik veilig in Hanoi aan. Na 15 dagen, en alles bij elkaar 2400km verder ben ik er! Het was echt een avontuur opzich. Sommige ritten waren zo ongelooflijk mooi, het rijden door de bergen en langs de kust. In het zuiden was het echt genieten om in een T-shirtje in de zon te kunnen toeren. Toch heb ik de laatste week een paar ritten ook ongelooflijk afgezien, ik kan wel te zeggen dat ik nooit eerder zo afgezien heb. De 13 uur op de motor naar Hoi An en de ritten met natte kleren door de regen en de kou waren echt ongelooflijk zwaar. De spookrijders, de gestoorde buschauffeurs en de andere gekkigheid onderweg heeft m'n hart ook heel vaak even stil laten staan. Maar zoals ze zo mooi zeggen, What doesn't kill me, makes me stronger! En al met al was het echt een geweldige ervaring die ik nooit meer vergeet! Vanavond maak ik er een ontspannen avondje van in Hanoi. Pilsje, pizza'tje en verder helemaal niks. Komende dagen m'n motor zien te verkopen, een excursie boeken naar Ha long bay en kijken hoe we over een paar dagen in de Filipijnen kunnen komen!